Wandelpin Blog

Eifelsteig | etappe 5 | Gemünd – (Klooster) Steinfeld

Als de gordijnen open gaan van onze hotelkamer in Gemünd zien we dat ook deze dag ons goed gezind is. De zon staat hoog aan de hemel en ik heb er zin in. Ontbijten, tas pakken en op pad. Deze etappe begint bij het hotel (makkelijker kan toch niet) hoewel het altijd even zoeken is hoe je dan de route weer moet oppakken.

Judith van Vita Walking had al verteld dat we een korte omleiding hebben vanwege de ontstane schade in de zomer van 2021 toen hier het water extreem hoog heeft gestaan. Dat hebben we thuis via diverse media allemaal kunnen zien. Daar hebben we in onze regio (Limburg) ook last van gehad maar niet zo extreem als hier in de Eifelsteig.

De treinen rijden in dit gebied nog niet vanwege de schade. Dorpen liggen stil omdat de gebouwen nog niet in gebruik zijn genomen wat betekend dat de bakker, de slager en de bloemenwinkel in verkoopwagens of houten units voor de winkel hun waren verkopen, dit is zo onwerkelijk. We wandelen stil door Gemünd heen, kijken om ons heen en bedenken hoe anders het bij ons is. Hoe wij in Limburg grotendeels de draad weer hebben opgepakt.

Zingen

Na de kerk gaan we de natuur in waar we weer heel ver weg kunnen kijken over alle heuvels heen. De groep went aan elkaar, we kletsen met elkaar en gaan er zelfs van zingen. Niet iedereen hoor, ik heb een rare tik dat als ik iets zie dat ik er dan een liedje bij bedenk en soms (als ik alleen ben) zing ik dat dan zachtjes voor mezelf. Nu was ik deze keer hier niet alleen in en we zingen dan soms vreemde liedjes of halen een quote van Toon Hermans naar voren.

Wat dacht je van “hé ho, hé ho, je krijgt het niet cadeau” of bij vertrek “we zijn er bijna”. Maar ook de sketch van Toon Hermans “Wat ruist er door het struikgewas” komt ter sprake en het versje “Liesje leerde Lotje lopen” wat Leentje blijkt te zijn. Ik zeg al zo lang als ik weet Liesje, nu heb ik geleerd (en gezien op internet) dat het Leentje is.

Hoezo verkeerd? Ik maak van elk liedje een eigen remix…

Olef

We wandelen bijna constant omhoog. Met ons “gejodel” merk je er eigenlijk minder van. We lopen over bospaden, via keienpaden, langs een rand omhoog als we op een uitzichtpunt komen met een hutje. Tijd voor een snack vind ik maar ook om te kijken naar de dorpjes voor we aan een stevige wandeling naar beneden beginnen.

Nadeel van naar beneden lopen is dat je dan ook vaak weer omhoog moet (maar dat doen we wel vaker deze wandelvakantie). Onderweg naar beneden lopen we door een best wel donker bos waar de zon af en toe te zien is en mooie streepjes achterlaat. Onderweg passeren we het dorpje Olef waar we de vakwerkhuizen kunnen zien.

Helaas is ook hier de schade van het hoge water goed zichtbaar. De brug over het watertje Olef is niet meer begaanbaar omdat de reling is verdwenen en de toplaag omhoog is gekomen. In het dorp zie ik de rails van de trein liggen welke denk ik al lange tijd niet meer word gebruikt. We kijken even rond, helaas is er geen horeca. We wandelen hierna terug de natuur in op zoek naar een bankje voor een lunchpauze.

Pauze

Vanuit het hotel hebben we lunchpakketje meegekregen en die willen we graag nuttigen. Bij gebrek aan een pauze plek (bankjes) besluiten we op de grond in een grasland te gaan zitten. Sommige (ik ook) gaan er zelfs even bij liggen om zo van de blauwe lucht te kunnen genieten als we hoog boven ons ineens een roofvogel zien cirkelen. Wij denken dat wij als prooi te groot zijn en zien daarna de roofvogel weer een stukje verder vliegen. We zagen het goed, we zijn te groot.

We vertrekken weer van deze rustige plek en zien dat de paden en de waterplassen roder worden. Er zal in dit oude mijnbouwgebied veel ijzer in de grond zitten. Onderweg zien we naast de gebruikelijke wegwijzers ook ineens geschilderde markeringen op de bomen, ja fotopauze want dat moet natuurlijk wel op de foto.

Steinfeld

Ergens tussen de bomen door op één van de paden over de uitgestrekte landschappen zien we de toren van klooster Steinfeld. Ondanks dat het vanaf nu zichtbaar is moeten we nog wel een aantal kilometers lopen.

Het lijkt zo dichtbij maar het is nog “zover” weg.

Als we allemaal achter elkaar lopen over een smal paadje in het landschap zien we 6 schaduwen waarop we nog maar een keer “hé ho, hé ho, je krijgt het niet cadeau” zingen (helaas komt de kennis van de tekst niet veel verder dan dat). Wat een gezelligheid met een groep die elkaar 2 dagen geleden nog niet kende.


Het klooster

Als we in Steinfeld aankomen wandelen we eerst langs een lange kloostermuur en zien we enkele woonhuizen. Dan staan we voor de poort van het klooster en gaan we in de kloosterwinkel een klooster pilsje drinken want dat hebben we verdiend (vinden wij).

Ik ga even alleen op pad naar de kerk waar een mis plaats vind en daarna wandel ik door de gangen van het klooster. We slapen in het 4* hotel en hebben een geweldige kamer die niet overeenkomt met de eenvoud van de eetzaal en het buffet. Alles is geweldig verzorgd, smaakt uitstekend maar een totaal andere beleving dan de hotelkamer.

Toch voelt het goed en hoort het zo te zijn.

In de slaapkamer maak ik nog een filmpje voor op social media waar ik ook nog even wat op lees alvorens ik het bed in kruip om van de stilte te genieten.

Helaas is de dag hierna alweer de laatste dag, wat gaat het toch snel.

Wil je meer weten van de Eifelsteig, hier kun je alle etappes vinden.
Wil jij ook een keer mee met een wandelreis, kijk dan even op de website van Vita Walking.
Deze wandeling liep ik in maart

Een Wandelpin zoals ik me echt voelde die 3 dagen. Klik op de foto en je komt direct bij deze Wandelpin uit. 

Deel dit bericht:

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Email
Print