Op de verjaardag van mijn man (de 2e dag van het nieuwe jaar), die helaas geen vrij heeft besluit ik om te gaan wandelen in Roggel. Alleen thuis zitten op zijn verjaardag trekt me niet echt aan dus, route zoeken, invoeren in mijn telefoon (GPS) en gaan.
Roggel ken ik alleen als een klein dorpje waar ik vroeger (voor de A74) langs reed als ik naar Zuid-Limburg ging. Nu ik weet dat er veel mooie plekjes verborgen liggen achter de autowegen ben ik er van overtuigd dat het ook in Roggel mooi is om te wandelen.
Ik parkeer de auto bij een lokale supermarkt en vind direct de route.
Vanuit het dorp, waar duidelijk te zien is dat dit gebied “’t Leudal” heet wandel je direct de natuur in. Ik wandel langs de Roggelse Beek waarbij het opvallend is dat deze wel heel erg kronkelt. De bochten zijn vaak meer dan 45 graden. Soms met een versnelling in het water.
Als ik een brug passeer kan ik het niet laten om daar een foto te maken met de zelfontspanner en mijn telefoon als afstandsbediening. Zo sta ik zelf ook af en toe op de beelden die ik maak, zo ben ik er ook echt zelf bij.
De paadjes zijn modderig, mooi, lang, kronkelig en zeer sfeervol. Je wandelt afwisselend langs verschillende beekjes. Je passeert de, Leubeek, Tungelroyse Beek en Zelsterbeek.
Halverwege de route kom je langs een gerestaureerde watermolen, de Sint Elisabethsmolen. Het rad van de watermolen is aan het draaien, deze maakt een flink kabaal en het water spettert alle kanten uit.
Na de molen wordt de wandeling anders. Er zijn er enkele klimmetjes waarmee dan ook verschillende hoogtes te beleven zijn. Daarnaast wandel je voornamelijk over smalle paadjes met af en toe een hindernis van een gevallen boom. Vanwege de regen is het modderig en zo nu en dan dus ook echt opletten dat je niet uitglijd. Het naar beneden kijken vind ik altijd jammer want dan zie ik minder van de omgeving. Ook wandel je nog even door een groot open gebied waar je ver kunt kijken.
Aan het eind van de wandeling staat een monument waarop uitleg te lezen is over de omgeving, het Leudal en de natuur hierin. De natuur in het Leudal is relatief jong. In de 20e eeuw is er veel opnieuw geplant. De Dennen- en de loofbossen zijn nog aan het groeien en worden ook onderhouden om elk stukje natuur een kans te geven. Alleen de bomen in de Beekdalen zijn oud, deze werden gebruikt als hakhout en enkele zijn er behouden om groot en dik te worden.
Als ik dat zo lees zijn het inderdaad veel dunnere bomen als in veel andere natuurgebieden.
Ook varens zijn er veel aanwezig. Dit zijn de schuilplaatsen voor de kleinere dieren in het bos zoals de das en het wild zwijn (ik heb ze niet gezien hoor).
Na dit monument nog een oorlogsmonument ter nagedachtenis aan 2 verzetsstrijders. Hierna een kort stuk naar de auto met een langere rij aan knotwilgen. Vlak voordat ik bij de auto ben zakt de zon verder weg wat me nog een mooi plaatje oplevert.
In deze omgeving zijn er ook verschillende routes welke worden onderhouden door wandelroutenetwerk Leudal. Ik ga hier zeker nog eens terug komen. Mooi in het voorjaar als de bomen gaan bloeien.
Wil je meer lezen over mijn wandelingen, kijk dan ook eens naar de door mij gelopen Groene Wissels wandelingen of Trage Tochten.
