Doorgaan waar ik de vorige geëindigd ben dus start ik in Breda. Mijn auto parkeer ik in Rijen om met de bus naar het station in Breda te gaan. Dit was voor mij het meest functioneel met parkeren en parkeerkosten.
Ik had een dag uitgekozen die volgens de weervoorspellers zonnig en droog zou zijn. Zoals wel vaker in de herfst begon de dag echter heel erg mistig. Onderweg had ik soms echt slecht zicht en in Breda was het nog niet veel beter. De mist gaf in het park wel een mooi mystiek uiterlijk.
Lopend over een lange laan met bomen aan beide zijde kom ik in het stadspark “Valkenberg” uit. Ik loop hier langs het Baroniemonument, zie “loslopende” kippen en een fel rode brugleuning.
Het Oranje Nassaupad is een pad welke je volgt door de knooppunten te volgen. Naast de knooppuntpaaltjes zie je ook met enige regelmaat groen-gele geverfde strepen op bomen. Ook in het park zie ik die strepen.
Het Baroniemonument werd in 1904 geplaatst ter herinnering aan de 500-jarige band tussen Breda en het huis Oranje-Nassau.
Na het park kom ik langs een groot statig blokkig gebouw wat een kasteel blijkt te zijn. Zelf heb ik altijd een ander beelden bij een kasteel maar als ik goed kijk zie ik ook wel kasteelachtige facetten. Er is een mooie brug aanwezig en het is omringt door een gracht. Het gebouw is niet vrij te bezoeken dus ik wandel na wat foto’s weer verder.
Van een standbeeld van Willem III loop ik naar de Grote Kerk. De kerktoren is omringt door mist en stijgers, ook deze kerk (zoals ik de laatste tijd wel vaker zie) wordt gerestaureerd. Mijn nieuwsgierigheid wint het van mijn wandeldrive en ik ga tussen alle hekken op zoek naar de ingang.
Bij binnenkomst word ik vriendelijk welkom geheten en ontvang ik een folder over de kerk. Leuk voor thuis maar hier neem ik het liever allemaal zonder aanvullende info in me op.
De kerk heeft geen banken meer, zal dan, verwacht ik ook niet meer gebruikt worden voor wekelijkse diensten. Ik kijk naar de mooie plafonds en grote vloertegels voorzien van grafstenen. Na mijn rondgang wandel ik weer naar buiten en ga ik verder met mijn wandeling.
Ondertussen is de mist steeds verder aan het optrekken en ben ik in de natuur beland. De wandeling gaat langs de rivier “de Aa of Weerijs”, een riviertje welke doorstroomt tot in België.
Via bruggetjes en dijken loop ik via natuurgebied Zaartbos naar het Mastbos. Dit landgoederenlandschap de Baronie van Breda wordt beheert door Brabants Landschap.
Graaf Hendrik III van Nassau-Breda heeft vanaf 1515 het Mastbos laten aanleggen. Het is hiermee een van de alleroudste naaldbossen en na de Wouwse plantage het oudste cultuurbos van Nederland.
Ondertussen verdwijnt de mist en komt de voorspelde zon tevoorschijn. De lucht kleurt blauw en ik geniet van de fijne wandelpaden. Soms lange “lanen” met aan beide kanten hoge bomen en soms meer beboste plekken.
Op de Galderse heide is een groot open vlak met heel veel water waar ik me een weg moet banen tussen de setjes libellen door. Het zijn er echt heel veel dat ik blij ben dat het libelle’s zijn en geen vervelende prikbeesten zoals wespen of muggen.
Na een plek waar nieuwe bomen zijn gepland zie ik mijn eerste rood met witte stippen paddenstoel van het seizoen. Dat geeft mij altijd het echte herfst gevoel. Als ik het bos uitloop staat de zon hoog aan de hemel en loop ik zo naar landgoed Bouvigne en zie ik in de verte al het mooie kasteel van dit landgoed.
Dit landgoed en kasteel kennen een lange geschiedenis met de Oranjes. Het landgoed is sinds 1972 eigendom van Waterschap Brabantse Delta. Na een restauratie van 2 jaar is het heropend door (wijlen) prins Claus.
Het landgoed heeft ook kasteeltuinen. Ik kon de entree niet vinden want ik zag enkel wit-rode linten en geen toegangsplek. Nu denk dat ik deze bij mijn volgende wandeling erbij inplan want na op internet gekeken te hebben lijken ze mij heel mooi en een fijne aanvulling op je wandeling als je daar tijd voor hebt.
Wandelend door natuurgebied Markdal moet ik regelmatig met mijn schoenen door iets hoger water als alleen een “plasje”. Er omheen lopen heeft ook geen zin want in het randen is het water nog drassiger. Ik vind door het water lopen (met goeie schoenen) wel leuk, zie vele andere twijfelen hoe ze het water zullen trotseren. Ik wandel hier af en toe dicht langs de koeien die hier vrij rondlopen maar dat blijken ze erg gewoon te vinden want het is zelfs een fietspad en niemand loopt terug of vind het eng.
In Ulvenhout kijk ik even naar de kerktoren die mooi schittert in de blauwe lucht, hoe anders ziet dit eruit als vanmorgen in Breda. Deze dag sluit ik af met een kopje koffie bij Lunchroom de Uitdaging.
Volgende keer route nummer 7, van Ulvenhout naar Chaam met een stukje door België.
Deze wandeling liep ik in oktober.
Kijk op de website van Toerisme de Baronie als jij interesse hebt in dit wandelpad of bij Wandel.nl als je de map met routekaarten wilt bestellen
Wil jij als herinnering aan je wandeling over het Oranje Nassaupad ook een wandelpin, kijk dan even hier
Hier lees je alle blogs van het Oranje Nassaupad
Als je meer wilt lezen over onze wandelingen, kijk dan op onze overzichtspagina
