Wandelwebsite MooisteRoutes.nl heeft vele wandelroutes in Nederland maar ook een wandelpool. Leuk als je eens samen wilt lopen. Zelf hebben wij dat nog niet gedaan (maar wie weet ooit) maar we houden er wel van steeds iets anders te ontdekken en daarom deze keer een wandeling van deze website welke ik start in Hunsel.
Ik koos voor een route in mijn eigen provincie Limburg en vond de route Bronsgroen Eikenhout. Deze route start oorspronkelijk in Neeritter maar omdat ik soms eigenwijs ben en ik zag dat de route ook door Hunsel gaat ben ik daar gestart. Hunsel ligt dichter bij mijn woonplaats, dat scheelt reistijd en reiskosten (wie het kleine niet eert…..).
Vond het ook wel leuk om in Hunsel te starten want nu was het startpunt in Neeritter mijn pauzepunt.
Ik parkeer de auto bij de kerk, altijd een makkelijk te vinden plek in de kleinere plaatsjes met vaak een parkeerplaats in de buurt en wandel direct Hunsel uit. Ik wandel over de weg al snel de onverharde paden op. Ik kijk naar de lege agrarische velden en vraag me af wat daar straks voor een gewassen op gepland worden als ik midden in het veld een reiger zie staat. Vind het een vreemde plek om de reiger daar te zien omdat er geen water (vissen) in de buurt is.
Onderweg zie ik ook de wit-rode markering van het Grenslandpad. Op zich niet vreemd want als ik op mijn telefoon kijk zie ik dat ik het ene moment Nederlands netwerk heb en het volgende moment Belgisch. Midden in het bos zie ik een Kapelke, het is een kapel op een pootje wat je niet kunt bezoeken maar waar ik zeker even bij stil blijf staan. Het is een vijfhoek in een mooie blauwe kleur en mooi verzorgd.
De zon schijnt lekker, af en toe moet ik mijn gezicht weg draaien want na een paar dagen zon is de toplaag van de velden droog. Als de wind dan opkomt eet ik zand in plaats van een tussendoortje.
Ik had het al gelezen, de vlinders worden weer waargenomen en gelukkig ook door mij. Eerst zie ik een mooie donkere vlinder (wel op foto) als ik daarna een kleine gele vlinder zie fladderen (niet op de foto) kan ik alleen maar glimlachen. Na mijn glimlach kom ik langs dierenweide en daar zie ik lammetjes. Als ik dichterbij kom huppellen ze weg naar moeder waarna ze afstand toch kijken want nieuwsgierig zijn ze wel.
Bij Neeritter steek ik de weg over als ik bij de Itterbeek kom. Het vallende water verraad het rad van de watermolen. Tijd om even te gaan kijken en een korte pauze te houden op het muurtje bij de watermolen.
Deze molen is gebouwd in de 19e eeuw, nu is het een woning en word met het rad welke in 2010 na een restauratie weer in gebruik is genomen elektriciteit opgewekt.
De wandeling gaat een hele tijd langs de Itterbeek waar ik luister naar het water en kijk naar de bomen en de stroomversnellingen. Aan deze beek lagen vroeger 15 molens. In Nederland zijn er nu nog 4 van die molens.
De volgende molen waar ik langs loop is de Armenmolen maar ook de St Lambertuskerk passeer ik even als een groot gebouw waarvan ik denk dat het vroeger een klooster was.
Een klein stukje verder passeer ik een grenspaal en wandel ik in België. Hier zie ik eerst de Kasteelmolen en daarna het Kasteel Borgitter. Hier wandel je met deze route even over een stukje privegrond maar volgens de beschrijving is dat geen probleem. Ik vond dat lastig en ben dan ook eerst doorgelopen. Helaas kon ik het water nergens oversteken dus hier haalde mijn eigenwijsheid mij in en moest ik terug lopen om toch een stukje privégrond bewandelen.
Ergens, zonder dat ik het merk ben ik alweer terug in Nederland en kom ik bij het oorspronkelijke beginpunt in Neeritter uit. Hier stop ik voor een kop koffie, een plaspauze en om even te kijken naar alle visvijvers. Verder onderweg zie ik op de velden de plastic bogen waaronder gewassen staan (ik neem aan asperges).
Na de Uffelse Molen ga ik 2 kilometer struinen langs de Uffelse Beek. Hier is het af en toe flink modderig, dat kan de pret niet drukken. Ik zie namelijk ook de blaadjes en de wilgenstruiken tot bloei komen. Als ik terug kom in Hunsel zie ik de kerk al van verre en als ik er langs loop “verteld” een bordje mij dat er ook oorlogsgraven zijn. Hier liggen zeven vliegeniers welke zijn omgekomen in juli’44.
Het bordje bij de kerk geeft aan dat de H. Jacobuskerk dagelijks geopend is. Klopt, de deur is open maar is verder afgesloten met glazen deuren. Meer dan door de ruiten heen kijken kan ik helaas niet. Buiten zie ik een bordje van de pelgrimsweg en ook de St. Jacobsschelp is groots aanwezig in de tuin.
Hier eindigt mijn eerste wandeling van de website van MooisteRoutes.NL. Voor herhaling vatbaar, eens kijken wat mijn volgende wandeling wordt.
Weetjes op een rij
Deze wandeling kun je terug vinden op de website van De Mooiste Routes.nl
Wandelperiode:
Ik liep hier in maart
Onze foto’s:
Al onze foto’s zijn zelf gemaakt. We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
