Koud, dat was het toen ik in Venlo, mijn woonplaats wegreed. Ik vertrok vroeg naar het station van Krommenie om met het OV naar Akersloot te gaan en terug te wandelen naar de auto. Eenmaal in Krommenie bleek het OV wat last te hebben van vertragingen waardoor ik 1,5 uur moest wachten voor ik in Akersloot zou zijn. Zo vlak voor de kortste dag van het jaar wil ik toch wel voor het donker weer aan het eind van de wandeling zijn en vond ik 1,5 uur wachten met de start van mijn wandeling echt te lang
Ik besloot om die tijd niet stil te gaan staan op het station, daar was het ook veel te koud voor. De temperatuur lag om het vriespunt, de lucht helder blauw dus tijd voor een aangepast plan. Ik loop de route andersom en kijk aan het eind wel hoe ik terugkom, ik denk altijd maar, in uiterste nood rijden er ook nog taxi’s. De terugreis mag best in het donker zijn als ik maar niet in het donker hoef te wandelen.
Op de website van het Noord-Hollandpad had ik gezien dan er geen bijzonderheden waren op deze route en ook het vogelbroedgebied mag ik in deze periode betreden. Ik loop eerst door Krommenie en zie al snel de juiste blauwe markering. Via een woonwijk met leuke bruggetjes kom ik al snel in de natuur terecht.
Altijd weer verbaasd hoe verschillend de natuur is. Ik loop van het ene naar het andere slootje. De manier om de landbouwgronden te verdelen. Wat bij ons gescheiden is door hoge heggen zijn hier slootjes. Bij één van de vele slootjes zit een reiger op zijn gemakje te wachten op zijn lunch. Ondanks dat ik er aan kom blijft hij (of zij) gewoon zitten, ook de eend die in elkaar gedoken zit vind mij helemaal niet interessant.
In de verte zie ik een kerk tussen de kale bomen staan, de velden ervoor zijn wit van de vorst, een vorstelijk plaatje zo. Tussen de grassen zie ik een bordje van de route, altijd fijn om te weten dat je nog goed zit. Van verre zie ik de gele naam al staan. Daar ga ik naartoe, het bezoekerscentrum van Belevingscentrum Fort K’IJK zoals het tegenwoordig heet is gesloten. Ik wandel over de brug even langs de muren van de stelling waarna ik mijn wandeling weer vervolg.
In de lucht, die zo mooi is zie ik veel trekvogels maar helaas zie ik in de sloot ook een ingevroren muisje. Langs de slootjes zijn de grassen erg mooi zo met die witte vorst erop. In een weiland liggen 2 “verdwaalde” bootjes, zo’n kleine dingetjes vind ik zo apart tijdens mijn wandeling maar kan ik ook zo van genieten.
Via gemaal Meldijk kom ik bij het Uitgeestermeer. De randjes van het meer zijn bevroren. Op die bevroren delen zitten de vogels op hun gemak te relaxen, althans, zo ziet het eruit.
In een weide staan runderen met grote horens en kalfjes, in eerste instantie zie ik niet dat ze achter een hek staan en twijfel ik of ik door moet lopen maar ik weer ook niet waar ik dan naartoe moet.
Ik schuifel stapvoets verder als ik zie dat er een hek tussen hen en mij is, gelukkig, ik loop verder. Maak nog wel even wat foto’s maar ze vinden mij niet heel interessant.
Dan staan er nog veel meer. Ben ik net voorbij de runderen staan er schapen, nu ben ik daar niet huiverig voor maar ik laat iedereen altijd graag in zijn eigen habitat. De schapen staan op de dijk en ik loop er rustig tussendoor kijkend naar al het moois dat ik zie. Ik zie ook dat de zon al flink aan het zakken is, de duisternis zal dus niet lang meer op zich laten wachten.
Sommige schapen vinden mij wel heel leuk en komen echt naar me toe, ik negeer ze waarna ze verder gaan met grazen.
Onderweg passeer ik de verschillende weilanden via de op- en overstapjes, slinger ik langs slootjes en kijk ik naar een molen die wel heel erg goed beveiligd is. Aan de hekken zitten haken waar ik niet vrolijk van word. Bij het Limmergat, vlak voor ik de bewoonde wereld weer inwandel liggen echt honderden vogels in het water. Ik vind dit een geweldig mooi plaatje, ik denk dat ze daar liggen voor de nacht maar dat weet ik niet zeker…
Vlak voor het eind wandel ik nog langs één molen, zie ik een muur vol met vogelhuisjes en het veerpont. Van het veer maak ik geen gebruik. Ik loop een stukje terug want ik heb een half uur voor de bus naar Krommenie komt en zo blijf ik warm in plaatst van stil te staan in een bushuisje.
Als de bus er is zie ik dat ik ruim 17 kilometer heb gewandeld.
Het was een heerlijke wandeling, het weer was koud maar gaf geweldige plaatjes en de natuur was prachtig
Weetjes op een rij
Wandelperiode
Ik wandelde deze wandeling in december
Onze foto’s
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
Info over de route
Deze wandeling was een etappe van het Noord-Hollandpad. Kijk voor de route op de website het Noord-Hollandpad
Een Wandelpin
Wil jij als herinnering aan je wandeling het Noord-Hollandpad ook een wandelpin, kijk dan even hier
Meer lezen over het Noord-Hollandpad
Hier lees je alle blogs van het Noord-Hollandpad
Andere wandelingen
Als je meer wilt lezen over onze wandelingen, kijk dan op onze overzichtspagina
