De laatste etappe van de Oude Bondswandelweg tussen Roermond en Maastricht start ik in Gronsveld. Deze wandeling doe ik in het voorjaar omdat het veerpont tussen Eijsden en Lanaye (B) dan vaart (maar check het wel altijd even vooraf). De wandeling is nu circa 20 kilometer. Vaart het veerpont niet kun je omlopen via de brug bij Lixhe. Dan wordt je wandeling ca. 6 kilometer langer. Ik koos dus voor een dag dat het veer vaart. In Gronsveld begon de dag bewolkt, ik had weinig wind en gelukkig geen hoogwater. Maar laat ik bij het begin beginnen.
In Gronsveld verlaat ik al snel de bebouwde kom en loop ik richting het Savelsbos. Het Savelsbos in een hellingsbos en ligt tussen de dorpen Cadier en Keer, Gronsveld, Eckelrade, Sint Geertruid, Moerslag en Rijckholt.
Eerst zie ik wijnranken, allemaal nog kaal maar wel in een rechte lijn en natuurlijk zoals je altijd ziet, schuin op de berg. Ik loop langs de nu nog kale hagen. De hagen, de natuur is aan het opbloeien. Er zijn gele en witte bloemen in de knop in de struiken.
Het Savelsbos is rustig, soms sta ik even stil en luister ik naar alle vogeltjes en vluchtende grondbeestjes. Ik zie ze niet maar hoor aan het geritsel dat er allerlei beestjes actief zijn.
Na de holle paden, bloesem en wijnvelden zie ik Kasteel van Rijckholt in de verte. Een opvallend wit kasteel met Koetshuis en Jachtslot in het landschap. Om aan de andere kant van de A2 te komen moet ik onder een tunnel door die prachtig beschilderd is. Na een apart uitziende kapel en een huis vol met verzamelitems loop ik de natuur in van de Maasvallei, de Eijder Beemden. In de verte zie ik Konikspaarden en allemaal watertjes.
Als ik in Eijsden ben neem ik even een omweg. Ik wil toch even op zoek naar iets wat ik tijdens een andere wandeling niet hebben gezien. Het startpunt van het Maaspad. We zijn daar gestart in Covid tijd, horeca was niet geopend en de stoep was net vernieuwd. Het ging die dag zo hecktisch dat ik er zelfs over na heb gedacht niet te starten. Ik begon aan het Maaspad omdat ik de gedachte van het flesje water van de Maas naar de Zee dragen zo leuk en daar hoorde ook de start plaquette bij.
En ja hoor, daar is hij op de plek waar die hoort.
Een sluis, wat zijn dat toch enorme bouwwerken. Er vaart een duwboot, ik zie hoogte verschillen maar wat me het meest opvalt is dat ik zo ver weg kan kijken. Ik zie de heuvelachtige omgeving, de rotswanden en de Maas.
Na de sluis wandel ik al weer terug richting Nederland. Dit gebeurt niet voor ik nog leuke hoogtes te gaan heb met de daarbij behorende uitzichten. De wandeling gaat verder onder tunnels door. Zo zie ik ook uitsparingen in de rotsen met deuren. Ze zijn verboden toegang dus daar laat ik het ook bij. De graffiti is wel opvallend in het landschap. Na een vervallen woning (in renovatie) kom ik bij de Sint Pietersberg
Dit is en blijft toch een indrukwekkend gebied. Het water in de groeve lijkt soms wel blauw-groen en de hoogte is als je beneden staat echt hoog. Een stevige trap met heel veel treden “brengt” je naar boven waar je een uitzicht krijgt over het hele gebied.
Ook is hier het startpunt van het bekendste pad van Nederland, het Pieterpad.
Na wat struinen over de paden na de Sint Pietersberg kom ik bij het fort uit. Hier heb ik even rond gedwaald om daarna het pad naar het eindpunt te bewandelen. In de verte zie ik de rode toren van de Sint Janskerk. Via de Sint Servaasbrug kom ik bij het station van Maastricht waar mijn wandeling eindigt en niet alleen mijn wandeling maar ook de laatste etappe van dit mooie wandelpad door midden en zuid-Limburg.
Limburg is mooi, er zijn vele wandelpaden en elk pad heeft zijn eigen unieke plekjes.
Kijk op de website van Wandelboswachter Ellen als ook jij interesse hebt in het wandelpad
Wil jij als herinnering aan je wandeling de speciale wandelpin, kijk dan even hier
Hier lees je alle blogs van de Oude Bondswandelwegen
