Langs de Maas is altijd meer dan genoeg te zien. Deze keer weer aan de Nederlandse kant en wel van Geulle aan de Maas naar Maastricht. Voor ons is dat prima te doen met de trein en de bus.
De ochtend begon hectisch, ik wilde om 9uur vanuit station Tegelen vertrekken naar het zuiden. Voor vertrek had ik de vuilcontainer nog buiten gezet en daar ging het mis.
Ik gooide al lopend naar mijn auto de laatste spullen in de container. Op het station aangekomen wilde ik het perron checken waar ik tot de conclusie kwam dat ik mijn telefoon nergens kon vinden.
Terug naar huis en wat bleek, ik had de telefoon in de container gegooid.
Oke, onhandig maar niet mokken, terug naar het station en met een vertraging van 30 minuten vertrekken naar het zuiden.
In Geulle aan de Maas stap ik uit vanwaar ik naar het beginpunt van de wandeling ga. Hiervoor moet ik eerst het Julianakanaal oversteken waar donkere wolken boven hangen. Ook kom ik voor ik bij het begin ben langs een kasteel Geulle. Ik zie de voorburcht van het kasteel wat tegenwoordig een B&B – vakantiehuis is.
Hierna loop ik via mijn gps naar het eerste paaltje met de markering van de wandelroute. Als ik hier loop is het Valentijnsdag en het eerste wat me opvalt is de grote bossen met Misletoe (ofwel een Maratak). Dit doet mij direct denken aan de traditie van het kussen onder een Maretak en dat op deze dag.
Struinend langs de Maas, over duiken en smalle paadjes zie ik grote boerderijen en dan ook de eerste grenspaal. Nummer 109 staat aan de Nederlandse zijde. De Maas is de grens maar plaatsen in de Maas is natuurlijk niet mogelijk. Er zijn 401 palen geplaatst tussen België en Nederland.
Wil je het hele overzicht bekijken klik dan hier (Wikipedia info).
Zoals de wandelroute schrijft is het de MaasVALLEI, je wandelt dan ook niet alleen langs de Maas maar ook langs de Uiterwaardes. Na de grenspaal wandel ik een slingerend water met een hoge stijlrand. Ook zie je op de ontstane eilandjes nog heel veel puin liggen van het hoge water wat Limburg heeft aangedaan in juli 2021.
Tijdens deze wandeling merk ik duidelijk dat water doet wat het wil en “stroomt” daar waar plaats is. Eerst zie ik een geul waar water doorheen zou kunnen stromen waar nu droge stapstenen liggen terwijl een nog geen 100 meter verder tot mijn enkels in het water loop en hoop dat het water mijn schoenen niet inloopt. Als zoekend bereik ik een droog verhard pad en zie ik in de verte Galloway runderen lopen. Na een kerk een kapelletje wandel ik door een drassig weiland met opvliegende ganzen die naast vliegen ook heel veel kabaal maken.
Ook hier zie ik Galloway runderen maar dan met kalfjes, ik houd graag afstand en blijf kijken of ze mij lekker laten wandelen in plaats van dat ze naar mij toe komen. Ik zie dat ze me in de gaten houden maar opstaan doen ze niet, het kalfje wel, die vind mij wel interessant.
Als ik aan kom lopen zie ik Konikpaarden lopen in een gebied waar ook allemaal keien op elkaar gestapeld zijn. Zo ziet het eruit als ik er naar kijk van afstand. Zonder er naartoe te lopen ga ik verder als ik een bord zie dat het een monument is. Dat wekt dan toch mijn aandacht en loop ik er alsnog naartoe. Veel meer als aan de andere kant zie ik niet dus ik besluit om het thuis op te zoeken.
In juni 2010 werden de paardenskeletten bloot gelegd. Nu liggen er 65 grindblokken en vier opvallende gepolijste, zwarte stenen. Informatie over de leeftijd van de paardenskeletten heb ik niet kunnen vinden. Wie weet volgt dit ooit nog.
In Borgharen is een kasteel welke ik wil bekijken. Als ik er langsloop is er net iemand die de poort sluit. Het gebouw wordt gerestaureerd en meneer verteld mij dat er nog wel rondleidingen op zaterdag zijn zodat iedereen (die geïnteresseerd is) de verbouwing kan blijven volgen. Helaas is het maandag en roept het eind van de wandeling mij dus na het maken van foto’s vervolg ik mijn weg naar Maastricht.
In Borgharen is een kasteel welke ik wil bekijken. Als ik er langsloop is er net iemand die de poort sluit. Het gebouw wordt gerestaureerd en meneer verteld mij dat er nog wel rondleidingen op zaterdag zijn zodat iedereen (die geïnteresseerd is) de verbouwing kan blijven volgen. Helaas is het maandag en roept het eind van de wandeling mij dus na het maken van foto’s vervolg ik mijn weg naar Maastricht.
Na bijna 15 kilometer neem ik de trein weer naar het noorden van Limburg waar mijn auto staat te wachten. De terugweg gaat zonder hindernissen dat is wel fijn na de toch hectische opstart van vandaag. Volgende keer wandel ik weer aan de Belgische kant, dan ga ik van Maastricht naar Uikhoven waar ik met het veerpont naar Geulle aan de Maas ga zodat ik vanuit daar met het openbaar vervoer weer terug naar huis kan.
Kijk op de website Rivierpark Maasvallei als jij interesse hebt in dit wandelpad
Wil jij als herinnering aan je wandeling over deze LAW ook een wandelpin, kijk dan even hier
Hier lees je alle blogs van de Rivierpark Maasvallei LAW
Als je meer wilt lezen over onze wandelingen, kijk dan op onze overzichtspagina
Deze wandeling liep ik in februari
