Ergens in de zomer van 2022 namen Iris en Sedat van de Sufi Trail contact met me op. Zij zouden het super vinden als wij een Wandelpin zouden laten maken van de Sufi Trail. Na een korte mailcorrespondentie en het bekijken van het wandelpad op internet en hun logo besloten wij om dat te doen.
Allereerst vind ik het logo, poppetje echt geweldig, wat een leuk logo en wat doen ze veel met dat “poppetje”. Daarnaast ben ik gaan lezen over deze trail. Eerst las ik over Turkije toen over Heiloo, ik moest me er toch even iets verder in verdiepen.
De Sufi Trail in Turkije loopt van Istanbul | Yalova naar Konya en is 904 kilometer. Deze trail groeit in Turkije, is deels bewegwijzert en kan samen met Iris en Sedat jaarlijks worden bewandeld.
In Heiloo is de route 22,6 kilometer. Als je hem dan 40 keer loopt heb je dezelfde aantal kilometers gelopen als in Turkije. In Nederland loop je 40 keer hetzelfde rondje. Je kunt hem links- en rechtsom wandelen en natuurlijk zelf voor variatie zorgen.
Van Iris en Sedat ontving ik de GPS track, het pakket ontving ik naderhand persoonlijk op de Fiets- en Wandelbeurs. Iris en Sedat vertelde me dat de route iets ingekort was vanwege een wegomlegging, aanpassing aan de natuur. Omdat ik toch de 22,6 kilometer wilde halen en je een GPS natuurlijk gewoon kunt aanpassen heb ik er een stukje natuur bijgepakt, ook starten ik niet bij het station maar in het centrum, daar had ik mijn auto geparkeerd.
Ik liep via een mooie vijver met veel vogels op landgoed Ter Coulster en de Cultuurkoepel naar het station. Bij de Cultuurkoepel heb ik even rondgekeken, mooi, groots indrukkend gebouw. Het gebouw is vlak voor de 2e wereldoorlog gebouwd als kapel voor de Sint-Willibrordusstichting en kreeg de naam “Onze Lieve Vrouwe van Lourdes”.
Nu, anno 2023 is het een rijksmonument en wordt het gebruikt voor Culturele uitvoeringen.
Langs de bijgebouwen kom ik in ongeveer 5 kilometer bij het station waar mijn Sufi Trail begon.
Als eerste loop ik langs de Willibrorduskerk. De lucht is blauw, de bomen zijn kaal en het ziet er imposant uit. Voor de kerk, op het plein zie een ronde betegeling, het lijkt op een labyrint, later lees ik dat dit inderdaad een labyrint is. Ik besluit niet naar binnen te gaan, of eigenlijk, ik heb geen idee of het open is, het ziet er stil uit en ik loop verder, zo benieuwd wat me nog allemaal te wachten staat.
Wandelend langs het spoor kom ik bij “Onze Lieve Vrouw ter Nood”. Dit is de grootste Maria Bedevaartsplaats van Nederland. De wegwijzer laten mij dat ook al zien, ik kan een bezoek brengen aan verschillende kappelletjes, een klooster en een buiten altaar.
Op deze speciale plek bezoek ik de kerk wel kort. Van buiten lijkt het niet echt een kerk en ook van binnen is het niet zo als ik me had voorgesteld. Het heeft een summiere uitstraling maar wel hele mooie houten bogen.
Van de kerk wandel ik langs diverse bezienswaardigheden naar de Runxput. Een put waarvan wordt geschreven dat hij is opgericht door de Vikingen die zich rond 860 daar vestigde. Deze rustgevende plek is het laatste wat ik bezoek op de bedevaartsplaats.
Hierna verlaat ik het terrein en ga ik het contrast in van de tunnel onder de treinrails. Ik volg lange wegen naar Egmond-Binnen, zie blauwe luchten, een eend of gans met een groene snavel en het enige mooie huis in het dorp staat in de steigers.
Op een bankje langs een muur houd ik pauze, drink ik mijn thee (want het is rond het vriespunt), eet ik iets en wandel ik naar de Adelbertusakker
Als ik bij de Adelbertusakker aankom twijfel ik of ik het terrein op wil lopen. Het is een soort binnentuin met beelden, een klok en een altaar. Voel me er eerlijk gezegd een beetje een indringer. Het is erg omhekt (op een natuurljke manier) en het nodigt mij niet echt uit. Toch wil ik het graag zien omdat het in de route hoort. Merk dat ik me heel stilletjes verplaats en alleen het knisperen van het bevroren gras onder mijn voeten maakt geluid. Het maken van foto’s voelt stiekem en toch doe ik het, heel snel denk ik.
Achter een hek staat een kerk en de wegwijzer stuurt mij naar de Sint-Adelbertabdij. Langs het pad staan op vierkante sokkels een aantal metalen platen met afbeeldingen van monniken. De zon schijnt er mooi. Er is een vlindertuin maar in deze tijd is de tuin leeg en zijn er geen vlinders.
Na al deze culturele gebouwen, geloofsomgevingen ga ik nu de natuur in. Ik geniet van de lange sloten, de bospaden en de ondergaande zon. Ik wandel langs het gemaal Baafjespolder en zie in de verte nog een molen met prachtig gekleurde luchten.
Na 22,5 kilometer ben ik terug bij mijn auto. Ik ontdoe mij van mijn rugzak, loop het dorp in en ga even koffie drinken bij de Hema. Daarna ga ik terug naar het hotel voor nog een dagje wandelen in Noord-Holland.
Weetjes op een rij
Wandelperiode
Ik wandelde deze wandeling in december
Onze foto’s
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
Een Wandelpin
Wil jij als herinnering aan je wandeling ook een Sufi Trail Wandelpin, kan dan hier
Wil je meer weten over deze wandeling
Kijk dan op de website van de Sufi Trail
Andere wandelingen
Als je meer wilt lezen over onze wandelingen, kijk dan op onze overzichtspagin
