Een campingvakantie naar de kust van Walcheren betekend voor mij heerlijk wandelen langs de zee. Dat was wat ik graag wilde, de zee heeft een zuigende werking op mij. Zelf koos ik altijd voor Zuid-Holland (Scheveningen – Kijkduin) maar dit keer gaan we naar Zeeland en wel naar Walcheren.
Zoutelande, het klinkt iedereen bekend in de oren. Ik “riep” dan ook steeds, we gaan naar Zoutelande. De camping heet Valkenisse, na wat doorzoeken blijken er plaatsen te zijn, Groot-Valkenisse en Klein-Valkenisse. Wat blijkt, we waren in Biggekerken, nog nooit van gehoord maar wel dichtbij Zoutelande.
Eenmaal klaar op de camping kriebelt het bij mij. Ik wil naar de zee want ik kan hem al ruiken. Ik ga eerst op voorinspectie, even kijken hoe het er uit ziet. Bij de duin zie ik dat deze héél hoog is er je wel eerst heel veel trede moet nemen voor je ook maar iets ziet van de zee.
Het begint met 4, dan 8 en om helemaal boven te komen moet je er volgens mij wel 24 achter elkaar lopen maar als je dan éénmaal boven bent dan krijg je ook wel een cadeautje. Wat een heerlijk uitzicht. Ik blijf boven staan, geniet en loop terug maar zeg niets tegen mijn man over al die trappen.
Na het eten gaan we samen aan de wandel. Aangekomen bij de trappen kijkt hij mij aan en ik kijk alleen maar met een grote glimlach. Zonder iets te zeggen begin ik aan de weg naar boven. Samen wandelen we langs de zee. De zeemeeuwen kijken ons aan en blijven mooi zitten voor de foto en de kwallen gaan al helemaal niet aan de kant.
Als we een eindje op weg zijn zien we op afstand wat drukte. Er is rumoer en zien mensen gaan en komen. Als we zelf in de buurt zijn zien we wat er aan de hand is. Er ligt een jonge zeehond, het koppie zo lief maar zo bang (foto’s zijn flink ingezoomd). Gelukkig kwam de dierenambulance om hem (haar) mee te nemen. De hele avond is in mijn hoofd blijven spoken hoe het met het diertje zou zijn.
Zo wandelend langs de zee vraag ik me af waarom overal die houten palen in de grond staan. De dag erna zagen we er nog veel meer, toen waren we wat vroeger op de dag zijn ze duidelijker zichtbaar. Ik denk dat het golfbrekers zijn maar weten doe ik het niet. Dit ga ik thuis (in de caravan) opzoeken.
Volgens de geschiedenis beschermen deze paalhoofden de stranden al sinds 1540. De paalhoofden zijn er om erosie tegen te gaan. De getijdenstromingen worden door de palen minder sterk, waardoor er minder zand mee terug wordt genomen naar de zee. Er staan rond Walcheren en op de kop van Schouwen ongeveer 98.000 paalhoofden. Elke paal kost zo’n 60,- euro per stuk. Even rekenen zegt dat de waarde bijna 6 miljoen euro is, dat is zonder plaatsen.
Al met al, de Paalhoofden zijn echte blikvangers
Na een kilometer of 5 langs de zee te hebben gestruind lopen we een duin op, we komen in het dorpje Zoutelande. Via de duin langs de bunkers lopen we terug naar de camping.
Deze vakantie wandelen we nog veel vaker langs de zee. We bezoeken Domburg, Vlissingen en Neeltje Jans.
Nog meer Zeeland input kijk dan hier