Station Holten is ons beginpunt. We wandelen deze route aansluitend aan de vorige route (Laren-Holten). Het worden dus heel wat kilometers deze dag mede omdat we onze vorige route ruim 6 km extra hebben gelopen.

Vanaf station Holten lopen we een echt vrijetijdsgebied in. Veel wandelaars, fietsers maar ook mountainbikers. Er wordt continu gebeld (fietsbel), volgens mij denkt men dat wij ons onzichtbaar kunnen maken of steeds in de berm gaan staan wachten. Helaas, de fietsen hebben remmen dus een beetje samenwerken en iedereen kan verder, tenminste dat is onze mening. We merken dat niet alle fietsers het met ons eens zijn.

Langs de weg staan allemaal palen met jaartallen. Op elke paal zit dan ook een kubus met info over dat jaartal. Natuurlijk hebben we onze jaartallen even gelezen, zaten leuke weetjes bij.

Dan zien we ook weer een keer een paal met de afstand naar Pieterburen en de St. Pietersberg. Dat soort bordjes vinden we altijd leuk om te zien. Daar was de afstand naar Pieterburen nog maar 206 km. Ondertussen zijn dat er alweer veel minder.

Mijn water raakt op (het is ook echt wel warm deze dag), ik zie bij een manege dat ze de paarden aan het afsproeien zijn. Bij navraag bleek het drinkwater te zijn. Zo fijn ze hebben mijn bidon ook even gevuld. Altijd fijn als mensen bereid zijn om andere te helpen.

In Holterberg staat midden in het bos een bewerkte boom en een tingeltangelding. Het kind in ons wil daar natuurlijk wel even op spelen. Bij het uitzichtpunt in Holtenberg zien we ook de eerste metalen plaat met info over de omgeving. Het uitzicht is geweldig, wat een ruimte. We zien echter daarna ook heel veel uitgedroogd en verbrande heide. We vragen ons af wanneer de heide gaat bloeien. Dit gaan we later opzoeken op Google.

Het is een muffe droge omgeving. Zal met periodes zeker mooi zijn maar nu zie ik er niet veel charme in dit komt mede omdat ik nu liever aan het eind van de wandeling wil zijn. We wandelen omhoog en omlaag over een erg droge ondergrond en veel “trapjes” over de wortels van de bomen.

Dan komen we bij Landgoed Twilhaar, dit hadden we gemarkeerd in ons boekje. Landgoed Twilhaar is van oorsprong een Nederlands werkkamp wat in de 2^e wereldoorlog werd overgenomen door de Duitsers. Het werd gebruikt om Joden te werk te stellen en op die wijze te isoleren  van hun familie. De volgende halte was dan Kamp Westerbork, de laatste halte in Nederland.

Het wandelpad van Amsterdam naar Westerbork staat op ons lijstje om na het Pieterpad te gaan wandelen (we moeten nog kiezen, Maaspad of Westerborkpad)

Na het Landgoed zijn we naar Hellendoorn gelopen. Mijn energie raakt op (net als mijn water), ik merk dat ik me niet had ingesteld op de extra kilometers en die vallen me nu, zo’n 3 kilometer voor het einde erg zwaar. Voor we het centrum in zouden lopen zagen we het hotel. Het laatste stuk van de route pakken we de dag erna op, ik vind het mooi geweest. We zijn aan het einde van een dag met 2 etappes en ruim 37 km.

We slapen in Hellendoorn om de dag erna te starten aan Hellendoorn – Ommen

Lees hier meer blogs van mijn wandelingen