Na vele verschuivingen vanwege de natte en/of winderige dagen dan nu toch de wandeling van Zelhem naar Vorden. We zijn niet vies van een buitje of wat wind maar om nu de hele dag in de regen of storm te lopen trekt ons niet zo aan. We wandelen dit pad maar 1 keer en als we dan uitsluitend naar onder kijken vanwege de gladde vloer of de wind/regen in ons gezicht zien we weinig van het mooie van Nederland, daarom de keus om hem uit te stellen.
Voor ons was het een mijlpaal, de laatste route ons 1e boekje, het gaan passeren van de gedenkplaat van Toos en Bertje en daarmee ook de bevestiging dat we meer dan de helft van het Pieterpad hebben bewandeld.
De weg naar Voren (waar we de auto parkeren) is erg mistig. We vragen ons meermaals af waar de beloofde zon blijft. Onderweg naar Zelhem geef ik mijn zus de eerste Wandelpin. Nu hebben we hem samen als echte zussen op onze rugzak zitten.
Als we aan de wandeling beginnen in Zelhem breekt het zonnetje door en deze verdwijnt niet meer.
Vanuit Zelhem komen we al snel in de natuur terecht, uitgestrekte velden en het bewandelen van stukjes privé terrein is wat we zien. De zon schijnt heerlijk door de bomen, we zien heel veel glinsterend mos (het heiige heeft voor de dauw gezorgd op het mos) en pauzeren bij de Golfbaan.
Na de golfbaan gaat het pad erg recht door een groen gebied.
En dan, daar ergens missen we een afslag. Hoewel wij van mening zijn dat we de bordjes niet gemist hebben lopen we fout. Als we dit merken besluiten we om terug te lopen.
Daar zijn we blij om. Achteraf hebben we daar (op kasteel Vorden met de gedenkplaat na) het mooiste stukje van de route gezien. Ik wees nog “kijk daar een molen”. Nou daar moesten we er dus in.
Éénmaal terug op het pad wandelen we door een stuk land met allemaal plasjes, een sloot met een bruggetje en het uitzicht op de molen. Hier hebben we even een rustmomentje genomen. Even genieten van al het moois, wat leuke foto’s gemaakt en gekeken.
Doordat we dit stuk NIET gemist hebben passeerde we ook de Kapellebult, een echt onderdeel van de route, wat we niet hadden willen missen. Er zitten 2 dames op hun gemak te genieten van de omgeving, mooi toch.
En dan door naar Kasteel Vorden. We zoeken eerst nog het knopenlaantje uit het boekje, deze zoeken we nog en hier zijn we zeker niet fout gegaan. We nemen de brug over de beek “Veengoot” en lopen dan op de lange laan naar kasteel Vorden.
Dat is het voordeel van het “verkeerd om” lopen. We lopen het kasteel tegemoet, voel me bijna terug in de tijd als de koetsen daar naar het kasteel draven. Vlak voor het kasteel ligt de gedenkplaat aan Toos en Bertje, de grondleggers van het Pieterpad.
Ook hier nemen we de tijd om te kijken, foto’s te maken en even inwendig te genieten van het jubelmomentje dat we op de helft zijn.
Hier is het eind van de route, wij wandelen even door naar het station waar onze auto staat. De volgende route blijkt langs het station te gaan. Onze volgende route gaan we dan ook weer bij het station starten.
